i just can't imagine how everything passed.. nagulat na lang ako, nandyan na siya.. parang dati lang.. ayan, magkakasalubong kami, pero dedma.. walang pakialam sa isa't isa, minsan nag-aaway.. hindi mo kinakausap hangga't hindi kailangan.. kahit nasa isang room lang naman kami..
san ka pa.. we have been together for almost 3 years pero naging close lang kami last year..
yes, it was june 10..",)
paano at bakit?.. kahit ako, hindi ko alam.. ung taong un, naq.. mrami rami ring sama ng loob ang naidulot nun sakin eh.. haha.. pero naq, wala naman akong masabi pag nagsimula ng maglambing! hindi ko matiis.. at sa lahat naman ng hinahanap ko.. napakaseryosong tao nyan, kahit minsan.. hmm.. weh.. haha.. nakakapikon nga eh.. d ko nga lubos maisip kung papaano kami nagkakasundo ng taong un!
paano nga ba?.. pero kung anuman un, wala na akong paki.. haha.. basta nagkakaintindihan kami at we're doing fine..
the scary beginning was over, we're already in the early middle part, i don't expect for any happy ending.. lahat naman natatapos in His time db.. at walang happy dun.. kaw ba naman kuhanin Niya.. oh db, dun lang kami maghihiwalay..",)
Anu kayang nararamdaman nung taong un habang binabasa niya 'to.. naiinip? natutuwa kaya siya?.. haha.. ayaw ko pa kasing tapusin eh.. para maglalagay lang ng greetings naging nobela na.. hmmm.. basta, endings are always sad, the middle part is what always counts.. nandito ung lahat lahat lahat! dito nakasalalay ang lahat.. kaya let us not be scared of sad endings.. we might miss the happiest part!
madami pa taung oras da.. we must not waste it!..",)
love you so much.. more years to come!..
*matutuwa ako kung next year magttype ulit ako ng ganitong message..",) |g|
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Atom Feed (xml)
love this post. sobra. |b|
ReplyDelete